نام نویسنده: محمد گلکار

مینیاتور ایرانی، با دنیای پررمز و راز خود، قرن‌هاست که الهام‌بخش هنرهای دیگر از جمله قالیبافی شده است. تلفیق دنیای […]

مقدمه فرش ایرانی یکی از برجسته‌ترین نمادهای هنر و فرهنگ ایران است که شهرتی جهانی دارد. این فرش‌ها نه تنها

نورپردازی یکی از تأثیرگذارترین عناصر در نمایش زیبایی واقعی فرش ایرانی است. حتی یک فرش ممتاز تبریز یا ابریشم قم،

فرش‌های ایرانی نه تنها اثری هنری و کاربردی هستند، بلکه حامل مفاهیم و نمادهای عمیقی می‌باشند که به فرهنگ و

فرش ایرانی همواره به رنگ‌هایش شناخته می‌شود؛ رنگ‌هایی که از دل طبیعت، فرهنگ، احساسات و باورها برخاسته‌اند. اما در سال‌های

فرش ایرانی به‌عنوان یکی از ارزشمندترین هنرهای دستی جهان، نیازمند نگهداری صحیح در شرایط اقلیمی مختلف است. در مناطق مرطوب

در سال‌های اخیر، طراحی فضاهای شهری و داخلی به‌دنبال ایجاد تعادل میان عملکرد، زیبایی و هویت فرهنگی بوده است. در

شاهنامه‌ی فردوسی، گنجینه‌ای از اسطوره‌ها، حماسه‌ها و فرهنگ ایرانی است که قرن‌هاست در دل تاریخ و ذهن ایرانیان زنده مانده.

وقتی یک گردشگر خارجی از ایران بازمی‌گردد، بیش از هر چیز دنبال چیزی است که نماینده‌ی هنر، فرهنگ، تاریخ و

فرش ایرانی در طول تاریخ، تنها یک کالای تزئینی نبوده، بلکه بخشی جدایی‌ناپذیر از فرهنگ، سنت و آیین‌های مردم ایران